- yekə
- sif.1. Həcmcə, boyca, cüssəcə böyük, iri. Yekə daş. Yekə ağac. Yekə bədən. – Yekə başın faydası yoxdur, içində beyin gərək. (Ata. sözü). Ətrafdakı hər şey Səmədin nəzərində qeyb oldu, təkcə Məmiş Əlləzoğlunun yekə . . gövdəsi gözləri önündə dayandı. İ. Hüseynov.2. məc. Yaşlı, kamala çatmış, hər şeyi başa düşən. Yekə oğlansan. – <Asya Gülçöhrəyə:> Sən yekə qızsan. Elə şeyləri başından çıxart. Sən hara, bazarın gedəsi hara. . Ü. H..◊ Yekə yerdən danışmaq – lovğalıq etmək, lovğa-lovğa danışıq. Əlindəki badə olsun, saz olsun; Hərəkətin işvə olsun, naz olsun; Yekə yerdən danışmağın az olsun; Düşərsən bir dərin ah-vaya, Pəri! Aşıq Məhəmməd bəy. Başından yekə danışmaq – yaşına, tutduğu mövqeyə, biliyinə yaraşmayan, uyğun olmayan sözlər danışmaq. Tez ol! Çox danışma başından yekə; Yoxsa doğranarsan lap tikə-tikə. S. V.. yekə-yekə zərf Böyük-böyük, iri-iri. <Pərinisə ərinə:> . . Eşşəyin üstə yekə-yekə çuvallar çatılmışdı. C. M..◊ Yekə-yekə danışmaq – bax başından yekə danışmaq («yekə»də). <Qaraş:> Mən ölüm Həsənəli, yekə-yekə danışma! Həyə sən kişi idin, binəva Süleyman bəyə vaxtında patron yetirə idin. C. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.